Böyle buyurdu „Merkür“

Merkür'ün dedigi oluyor, yeni yeniden diyordu..

Tasiniyoruz, yeniden yeni bir ev, yeni bir baslangic… Ne cok yeni baslangiclarim, tasinmalarim oldu. Tuhaf duygulari vardir tasinmanin, hem vedalasirsiniz eskiyle, hem de yeniden kucaklasirsiniz hic ummadiginiz anlarda. 

Evin odalarini tek tek dolasip vedalasmaya baslarsiniz paylasilan onca aniyla, ama kitaplarinizi yerlestirmeye baslarken kartonlariniza, bir tanesinin arasindan düsüveren bir fotograf sizi unuttugunuz bir ana tasiyiverir bir anda, kendinizi koltugun kenarina ilismis, yüzünüzde tuhaf bir tebessümle buluveririsiniz, veya bazen tam da kitabin kendisidir sizi kendisine ceken, seneler önce okudugunuz, sanki kaybettiginiz bir seyi bulmuscasina keyifle sarilirsiniz, baslarsiniz hemen birkac sayfasini okumaya. Cekmeceleri bosaltirken, sakladiginiz bir hediye kagidina ilistirilmis kücücük bir kartla kare kare sahneler aciliverir önünüze… Tavanarasina kaldirdiginiz sandiklarin icinden, cocuklarinizin kücüklük elbiseleri cikiverir, kimi kiyafetler vardir, onlar cocukluk dönemlerinin simgesidir adeta sizin icin, ömür boyu saklanir o sandiklarda, sanki onlarin cocukluklarini saklariz orda gizli gizli.. sanki kosusturmalari, kahkahalari, kokulari saklidir o sandikta, ne keyifli bir bulusmadir bu, tasinmalar olmasa kaliverir o sandik hep tavanarasinda…

Bir de, kendi kendinize verdiginiz ödevler vardir, yapmayi unuttugunuz, dolaplarda hatirlanmayi bekleyen. Iste tasinmalarda, onlar da kendini yeniden hatirlatma sansi yakalarlar. Cercevelenmeyi bekleyen resimler, degistirilecek kavanozlar, boyanacak dolaplar, dosyalanacak kagitlar, „artik beni at“ diye bagirip sesini duyuramayan ivir zivirlar gibi..
Tasinmanin bütün yorgunlugunu unutur, bir anda tüm bu unutugunuz ödevler icin inanilmaz zinde hissedersiniz kendinizi, bütün o isin gücün arasinda cerceveci bulunur, dolaplar boyanir…
Yani, en azindan benim tasinmalarim böyle olur, bu yüzden de herkes 1 haftada tasinirken, ben o sandigin basinda yarim saat, bu kitabin icinde 1 saat gecirip bir de tasinma islerinin yanina diger unutulmus isleri ekledigim icin, üc haftada ancak toparlanip cikabilirim.

Fakat bu durum birisi var ki O’nun hic hosuna gitmiyor; Kedimiz Muskat, tasinmadan nefret ediyor, O ki, zaten bavul gördügü zaman tansiyonu cikar, tasinma söz konusu oldugunda sanki bütün dünyasi yikilmis gibi dolasmaya baslar, biz ayrilabiliyoruz ama O hic ayrilamiyor alistiklarindan. Su an halen tasinma asamasinda, yeni evle eski ev arasindayiz, ev bosalirken onu götürmeyelim diye saklanacaktir, eminim.

Yeni ev, hep yeni bir sayfa acmak gibi gelir bana, hani ilkokulda defterimizin sol tarafina düsen sayfanin devamli kenarlari kivrilir, silgiden kirlenir, sag taraftaki sayfaya gectigimizde icimizi bir keyif  alir, bir özenle yazmaya baslardik ya, iste aynen öyle.. Sanirim daha da sag sayfalarim olacak…

Ne severim Özdemir Asaf’i, tasinma isleri sirasinda en az bir yarim saat de onun yüzünden kaybettim..

TAŞINMAK

Taşınmak kadar
Hüzünlü bir kırık yoktur
Bir kopma bir yaralanma
Gizlenmiş bir hıçkırık yoktur

Şarkıları vardır ya büyük olayların
Taşınmanın da bir şarkısı olmalı dedik
Şimdi onu okuyalım
Şarkısını taşınanların

Çocuklar dikkat edin
Bir şey unutulmasın
Mangalın kapağı
Tuz kutusu
Teyzemin başörtüsü
Ihlamur torbası
Sürahinin örtüsü
Kırılmasın dikkat edin
Safran kavanozu
Çocuklar dikkat edin
(Şangır şungur)
Ah kırılmasın
Kırılmasındı
Anneannemin lambası
(Kamyon sesi gelir)
Her şey tamam mı
Her şey tamam
Anne her şey tamam
Tastamam

Ama babamın
Şu pencerede kalan
Bakışlarını
Alamadım bir türlü
Çakılmış köşesine
Alınmıyor alınmıyor
Babamın bakışları
Kırılmıyor da
Yerlere de düşmüyor
Orada
Duruyor hava gibi
Taşınmıyor anne
Babamın bakışları
Taşınmıyor

Desinler boşuboşuna
Güle güle

 

Özdemir Asaf