Gercekler aci mi tatli mi?

Söz verip yapamadigim zaman cok rahatsiz olurum, aradan gecen zaman da bu rahatsizligimi giderrmez, icimde bir yerde o duygu beni devamli dürtükler durur, bak hala yapmadin diye, bazen aradan öyle cok zaman gecer ki karsimdaki aldigi sözü unutur ama ben hala yapamamis olmanin huzursuzlugunu tasirim.

Mesela mimler, bir türlü yerine getiremedigim. Ama Deeptone’nun gecenlerde bana da layik gördügü "cok yönlü blogger ödülünü" bir kuru tesekkürle almak artik hic olmazdi… hakkimdaki 7 gercegi huzurlarinizda ifsa etmem gerekiyordu…

Evet aslinda girizgah kisminda ilk gercegi acik ettim, bazen böyle ufak sözler veririm ve tutamam, üstelik bu durumdan hic hoslanmamama ragmen basima gelir…

Ortasi olmayan biriyim ben, hersey ya hep ya hic misali…Düzeni tertibi cok severim, tipik bir basak burcu olarak… Bir toplamaya giristim mi en ufak detaya kadar saatlerce bitmez isim, ama bazen de kilim kipirdamaz, yardimcimin lafini hic unutmuyorum birgün dedi ki „ya sen cok düzenli ve de eli cabuk bir kadinsin, ama bu ev nasil bu hale geldi ben anlamadim“ iste öyle, yapmayinca da yapmiyorum…o ev benim evim mi ben taniyamiyorum, bazen günlerce mutfaktan cikmam, hergün inanilmaz sofralar kurarim, sonra gün gelir evdekiler ne yiyoruz bu aksam dediklerinde bön bön bakarim öyle…zira hic bir sey yapmamisimdir..inanilmaz bir tempoyla calisip, gün gelir koltuktan kalkmadan saatlerce oturabilirim. Yazarken de öyle, bazen arka arkaya yazar sonra günlerce birsey cikmaz benden..

Bir de körüm ben..evet lenslerimi cikardigim vakit…sabahlari mesela, kahvemi icip lenslerimi takana kadar ruh ve beden ayri olarak dolasirim. Bu lenslerim yüzünden az cekmemisimdir, ben de arkadaslarimda; tarafimdan taninmamislar, selamlanmamislardir, gün gelmis en olmadik yerlerde benimle lens aramislardir.. Ama sonra zaten adim ciktigi icin, „O görmez, kimse alinmasin“ diye mazur görülmüsümdür.  Ama bu körlük yüzünden kendi arabamiz diye baskalarinin arabasina bindigim, tanimadigim insanlarin masasina benim bulusacagim insanlarin masasi diye gittigim, tanimadiklarimi taniyor sanip eller sallayip gülerekten yaklasip artik burun buruna gelince hayatimda ilk defa gördügüm biri oldugunu farkettigim buna mukabil tanidiklarimi da tanimayip kafami cevirdigim ve artik bu duruma düsmemek icin kalabalik ortamlarda kimsenin yüzüne dogru dürüst bakamadigim, yol cikislarini son anda okudugum icin cikisi kacirip arabayla bir sürü gereksiz turlar attigim durumlarin sayisi hic de az degildir, ha bunlari yaparken lenslerim gözümdedir de üstelik…ama bir zamanlar görmüyorum diye alistirmisim kendimi, lensle de farketmiyor anlasildigi üzere…

Hakkimdaki gercekler, bunlarla da bitmiyor maalesef…

Birbirine benzer ve/veya birarada kullanilan  terimleri devamli olarak karistiririm. Mesela „Allahaismarladik“ ve „Güle Güle“, basin sagolsun yerine Allah kavustursun demisligim dahi var…babam, resmen süphelenmeye baslamisti zekamdan..sag ve sol’un hic sansi yok, saka gibi illa tersini kullanirim. Bir gün Cihangir’de oturdugum siralarda, taksiye evin adresini verdim, sonra da yaklasirken, elimle sag yönü isaret edip adama, „burdan sola lütfen“ diyorum, o da bana kibarca „saga“ diyor, ben inatla sola derken, en sonunda taksi soförü „Abla ben bi saga döneyim de sen begenmessen sola da dönerim“ dedi. Fakat, seneler sonra Viyana’ya yeniden geldikten sonra, bunun legasteni denen, beynin konusma kanallarini etkileyen bir durum oldugunu ögrendim, tedavisi varmis, ama kücükken…

Sakarim..bizim evde kirilan bardagin haddi hesabi yok..hic bir bardak takimi öyle uzun süre varligini koruyamaz bizde..Bununla da kalsa iyi, en sik masalarda dahi elim kolum bir yerlere carpar, hele o uzun sarap bardaklarinin benim önümde hic sansi olmaz, cogunlukla da kirmizi saraptir icindeki…cok utanirim bu halimden de üstelik, ama yok düzelmiyor iste.

Yani kör, legastenik ve sakar…varin gerisini siz düsünün, etrafimdakilerin benden neler cektigini…

Bir de olmadik yerlerde tutan gülme krizlerim vardir, kücükken –hadi o zaman kücüktük, cocuk iste diyorlardi- annem az utanmamistir halimden..ama büyüyünce de bir sey degismedi, insan biraz büyümez mi…Tabii artik kücükken koyuverdigim kahkahalari, simdi bogulma pahasina tutmak zorunda kalip yutmak durumunda kaliyorum öyle olmadik yerlerde tutunca.

Allahtan gercekler 7 yle sinirli, yoksa bende daha neler cikar yazmaya dökünce… :)

Son olarak da 7 yi tamamlayalim, Teoman’in dedigi gibi su telesekretere konusamiyanlardanim..

Iste hakkimdaki gercekler, aci mi tatli  mi siz karar verin... arzu eden kendi gerceklerini yorum kisminda paylasabilir, beni de aci gerceklerimle yalniz birakmamis olursunuz...:)