Cennet annelerin ayaklari altindadir

Benim annem hic sevmez anneler gününü, her seferinde önceden tembihler „sakin benim icin bir sey yapmayin“ diye..“Annelik her gündür, öyle özel günlere ihtiyaci yoktur, heran yasanir, her hangi bir zamandaki bir cift güzel söz, mutlu bir gülüs her zaman en güzel hediyedir“ diye düsünür. Cok da haklidir üstelik, aman o gün anneme hediye veriyim diye hediye kosusturmasinin icinde yer almaktansa, gönlümden gecen her gün anneme elimde ciceklerle gitmeyi tercih ederim. Sikca biraraya gelebilme sansina sahip oldugumuz icinde, bize dayatilan zamanda degil canimizin her istediginde bulusur keyifle yer iceriz.

Cennet annelerin ayaklari altindadir…

Ne dogrudur…dogruya, iyiye ve güzele ulasmanin yolu annenin ögretisinden, bilgeliginden ve onu dinlemekten, anlamaktan, ögretilerine saygi duymaktan gecer.

Her canlinin annesi özeldir, sadece insanoglu mu?, dogada da her anne yavrusunun üzerine titrer, onun icin en dogrusunu yapar, en dogru bildigini..

Ama o dogadaki annelerin ögretmeni tabiatin kendisidir, kendi bilinci ve icgüdüleridir. Varoldugundan bu yana dogrularini ve yanlislarini dogadan ögrenir, icgüdüleri ona kendi neslinin devami ve saglikli gelisimi icin „egitimin sart oldugunu“ söyler ve onu bundan hic bir kuvvet vazgeciremez yani dogada annelerin hepsi „egitimlidir“, bos konusmaz, disiplinlidir ögretene kadar ugrasir, orman ahalisi ne der tarzinda veya baska bir cinse özenip neslini yok edecek sekilde onun gibi egitmez, veya amaan ögrenmese de olur, nasilsa 3 gün sonra kocaya gidecek diye vaz gecmez egitimden…

Dogadaki yavrular, annenin verdiklerini, hayattaki en önemli egitmenlerinin verdigi bilgileri alir, kullanmayi ve kendi cocuklarina da aktarmayi bilir, bilir cünkü az bir zaman sonra onun kanatlarinin altindan ciktigi vakit, hayatta kalmanin, düsmanlariyla ve güclüklerle savasmanin, yasadigi dogayi en iyi sekilde tanimanin ilk yolu onun ögretileridir, onun sayesinde dostunu düsmanini tanir, sahip oldugu alani cani pahasina korumayi ögrenir, onun sayesinde sosyal hayatin parcasi olur, onun sayesinde zehirli yiyecekleri, hastalandiginda ne yemesi gerektigini ögrenir ve onun ögretileri gene ilerde kendi  yavrusuna verecegi en önemli yasam bilgileridir.

Anne, doguran, koruyan, kollayan ve egitendir dogada, hic bir gücün etkisi altinda kalmayandir, kimsenin boyundurugu altina girmeyendir, yavrulari ve özgürlügü ugruna savasandir. Bu yüzden de yuvadan ucup gidecekleri zamana kadar da saygi da hic kusur edilmez ona, sözünden cikilmaz. „Cennet analarin ayaklari altindadir“ tüm analar icin söylenmistir anliyacaginiz.

Insanlarda farkli mi diyebilirsiniz, zaman zaman farkli evet… bazi anneler unutuyor ne yazik; aslanin, ceylanin, pelikanin, gorilin verdigi kadar deger vermiyebiliyor yavrusunun gelisimine, ögrenimine… Cünkü zamaninda ondan da esirgenmis bu egitim, kendi annesi savasmamis onun icin, sinmis, korkmus, vaz gecmis… Onun özgürlügü icin önce kendisinin özgür olmasi gerektigini unutmus. Halbuki, gelecek; özgür bilincli ve mutlu bir gelecek cocuklardan önce annelerin elinde, gelecegi kuracak olan cocuklarin, o analarin elinde sekillenecek olan cocuklarin elinde.

Ve gene bazen de bilemiyoruz annelerimizin degerini, yeterince sayamiyoruz onlarin bilgeligini… gereksiz cikislarla, sözlerle kiriveriyoruz hayatimizin en büyük yol göstericisini, en büyük siginagimizi, en koruyanimizi. Sonra bir tek günde telafi etmeye, gönüllerini almaya calisiyoruz … Yetmez ama evet degil iste, basbayagi yetmez… daha cok sey yapmali, daha cok düsünmeli daha cok beraber olmali ve anneler-cocuklar cok daha fazla elele ileriye bakmali, gelecegin onlarin elinde oldugunun cok daha fazla bilincinde olmali.

Dogadan her zaman ögrenecegimiz cok sey var. Annelerinden ve yavrularindan mesela…