Yer Gök 19 Mayis

"Her şeye rağmen muhakkak bir ışığa doğru yürümekteyiz. Bende bu imanı yaşatan kuvvet, yalnız aziz memleket ve milletimin hakkındaki sonsuz sevgim değil, bugünün karanlikları, ahlâksızlıkları, şarlatanlıkları içinde sırf vatan ve hakikat aşkıyla ışık serpmeye ve aramaya çalışan bir gençlik görmemdir." Mustafa Kemal Atatürk 

19 mayis törenlerini baska türlü sevmisimdir, cogu zaman gözyaslarima hakim olamadan izlemisimdir o en önde elinde bayrak dimdik, gözleri isil isil yürüyen gencleri, ne büyük bir gururla tasinir o güzelim bayrak, kalbim karsi koyamadigim bambaska bir heyecanla carpmistir o günlerde, yüzlerce piril piril gencin, gencligin tüm canliligini, dinamizmini sergileyen hareketlerini izlerken… Kimbilir belki de farkli bir neslin cocuklariydik biz, bizim ana babalarimiz devrime dogan cocuklardi, bayram o zamanlar hafta sonuna baglanan bir tatil günü degildi, sebeb degildi henüz 3 günlük sehir disina kacilacak tatiller icin… anlamiyla kutlanirdi, cocuklarin, genclerin bogazlari yirtilarak gözlerinden yaslar akarak cikardi cumhuriyet dizeleri agizlardan, sanki kurtulus savasini biz vermiscesine duygulanirdik o bayramlarda.

Sonra, hic birimizin farkina varmadigi bir sekilde usul usul bizi biz yapan degerlerimizin, inanclarimizin ici bosaltilmaya baslandi… Deger yargilari hizla yön degistirmeye basladi. Ne milli bayramlarimiz ne dini bayramlarimiz bir zamanlar bizi biraraya getiren, birarada tutan, güclü kilan günler degildi artik, ici bosalmisti. Artik herkes birbirini kisa bir sms le hatirliyordu. Ama is sadece birbirini hatirlamakla kalsa iyiydi de… is en büyük hazinelerimizden cumhuriyeti hatirlamaya gelince, daha da aciydi…eskiden, hala kalbi devrim atesiyle carpan, cumhuriyetin bekcileri dedigi cocuklarini, genc nesli görmek icin stadyumlari dolduran, yol kenarlarinda ellerinde bayraklarla tören komitesini bekleyen heyecanli anne babalar artik kiyi sehirlerimizdeki pansiyon ve otelleri dolduruyordu.

Hele 19 Mayis; son zamanlarda salt bir jimnastik gösterisi gibi dillendirilip, „cocuklarimiz üsütmesinler“ diye hepten iptal edilebilen bir „spor gösterisi“ degil, bir ulusun dirilis bayramidir oysa.

Varoldugunun, ulus oldugunun, özgürlügün vazgecilmezliginin, birey ve birlik olmanin, baskiya, zulme, kadercilige  baskaldirinin bilincinin uyandigi gündür 19 Mayis. Ama iste tam da bu nedenlerden dolayi aslinda, artik 19 Mayis stadyumlardan disari cikmalidir, cikmalidir ki, bu günü tatil olarak görenler, hala önemini kavriyamamis olanlar veya önemini unutturmak isteyenler, tarihinden bihaber yetisenler, bu ulusun uyudugunu sananlar, ne versen alir diyenler, gaflet ve delalet ve hatta hiyanet icinde olanlar icin gercek bir „gösteri“ ve kutlayanlar icin bir „bayram“ olabilsin. Alanlara tassin ki, gencligin durdurulamaz enerjisi herkese ulassin.

Bazen üzücü baslangiclar, hayirli sonuclar dogurabilir.

Bu yüzden, bu sene , 2006 yilinda 40 farkli üniversiteden 65 ögrenci toplulugunun kurdugu Türkiye Genclik Birliginin öncülük ettigi ve uluslararasi bir boyuta tasidigi 19 Mayis Genclik Sölenini  cok anlamli buluyorum. Gencler kendi bayramlarini kendileri kutluyorlar, 6 kitadan, 100 e yakin genclik kurulusu, 19 Mayis'i bir Dünya Genclik Bayrami haline getiriyorlar.

Ve bu ögrenci grubu, 1967 de gene bir Mayis ayinda ve Santiago Teknik Üniversiteli gencler tarafindan kurulan, Violeta Parra ve Victor Jara’nin eserlerini seslendirerek baslayan müzik hayatlarini, Pinochet’nin diktatörlügü döneminde 14 yil sürgünde, Italya’da gecirmek zorunda kalmis, baska bir „ögrenci grubu“nu agirliyor. And daglarinin özgür sesi, Silili, Inti Illimani bu sölenin konuk grubu...

Gercek bir sölen olmasini diliyorum bu 19 Mayisin… Gencligin, yüzü aydinliga dönük herkesin bu vatanin bölünemez, satilamaz ve boyunduruk altina giremez oldugunu tüm dünyaya haykiracagi bir sölen, gercek bir bayram…Atatürk’ün dogum günüm dedigi gün de böyle kutlanabilir.

"Gelmiş dünyanın dört bir ucundan

Ayrı dilleri konuşur, anlaşırız

Yeşil dallarız dünya ağacından

Gençlik denen bir millet var, ondanız. "

Nazım Hikmet

Fondaki sarki, Inti Illimani, El Pueblo Unido Jamás Será Vencido (Birlesmis halklar asla yenilmezler)