Bir koku, bin ani olur bazen

Hani kokular vardir, hazirliksiz yakalanirsiniz, bir anda sizi bulundugunuz andan baska diyarlara, baska bir zaman dilimine isik hiziyla tasiyiverir, neye ugradiginizi sasirir, bakiveririsiniz etrafiniza… sakli kalmis unutuldugu sanilmis bir ani capcanli cikivermistir karsiniza… Bazen tatli tatli tadini cikarirsiniz, bazen acitir, bazen hüzünlendirir veya öyle bir yere getirirki sizi kaliveririsiniz orada…
söyle biraz gönlümce dolanayim etrafta, ne iyi oldu da yolum düstü buraya dersiniz…Hersey bir kokuyla baslamistir… misal, alelade yolda yürürken, nerden geldigini bile artik hatirlamadiginiz bir kokuyla… iste o „an“lik gecen zaman diliminde artik burada degilsinizdir…

Bu bazen de bir görüntü olur, beyin inanilmaz bir hizla o görüntünün,sizin hatiralarinizdaki izdüsümünü bulur cikarir... Kimi zaman da bir ses…

Ve bu gecmis alemdeki dolasima bilet cikipta bindiyseniz o tramvaya,  birakirsaniz kendinizi bu yolculuga, kayip sehirde yolculuktur bu, herseye de hazirlikli olmalidir…tramvayin nerelere girip cikacagini artik siz kestiremessiniz…

Bahari cagristiran bir gündü gectigimiz haftasonu… yürüyüs yaparken, aslinda her daim önünden gectigim çam agaclarinin serin rüzgara katilmis kokusu carpti burnuma… ve yürüyüs yolum boyunca, cocuklugumun çam kokulu ada yollarinda buldum kendimi farketmeksizin.

Bir zamanlar anneannemin  yasadigi Heybeli Ada’dadaydim, bahce icindeki evden iceri girdim sessizce, tahtalarin gicirtisindan sakinarak yavasca süzüldüm iceriye, anneannemin tablolarinin, boyalarinin kokusu carpti burnuma hemen, onu tuvalinin önünde gene tüm tutkunluguyla, agaclarina, ciceklerine rüya renklerini verirken gördüm ve bütün duvarlari kaplayan tablolarini.. birazdan iceriye 7 azgin cocuk ve bir köpek dolacakti, sakin saatlerinin tadini cikariyordu… Iki biz, bes de kuzen yaz aylarini onun evinde gecirirdik… alabildigine özgür alabildigine sorunsuz… alabildigine mutlu… mutludur anneannelerin (ve babaannelerin) evi, onun hem otoriter hem de sevgi ve sabir dolu kalbinde hepimiz bir yer ve de huzur bulurduk.

Ada yollarinda dolanmaya basladim sonra, kuzenlerimle, aklimiz fikrimiz hep haylazlikta.. Ya bir agacin tepesindeydik, ya da siki siki tembihlenmemize ragmen, cam agaclarinin suya degdigi ormandan gizli gizli denize giriyorduk, bize göz kulak olmasi icin yanimizdaki Lassie’yi (anneannemin sevgili köpegi) de sucumuza istirak ederek… cam agaclarinin yere düsen igneleriyle kolyeler yapip boynumuza taktik Neva’yla her zamanki gibi, ögle uykusunda  önce uyumus taklidi yapip, ardindan kaytarip camdan tüyüvermistik sicak sicak yanan asfaltin ve atlarin kokusu carpti burnuma, iskeleye indigimizde ögle vapuru yeni ayrilmis Büyükada’ya dogru yol aliyordu, iskele yaninda kayik baglanan yosun tutmus merdivenlerde oturup yüzümüze vuran islak rüzgar ve iyot kokusuyla denizi seyrettik, Neco balik tutmaya cagiriyordu, hepimizin elinde bakkaldan alinmis oltalar, aksam eve büyük balikla dönmenin hayali ama kovada hep Karagöz, komsumuzun, bizimle oynayan kizini „Daniela, ela ela“ diye eve cagirmasi aksam saatinin yaklastiginin habercisiydi, kuzinedeki ekmeklerin kokusu da biz ac kurtlari sofraya cagiriyordu, hazirlanmis cay sofrasinda büyük bir istahla recelli ekmekleri yiyorduk, henüz vücudumuz tuzlu tuzlu deniz kokuluydu aksam banyosundan önce, aksamlari topladigimiz kozalaklarin kuzinedeki mutluluk veren kokusu ve citirtisi ile  anneannemin hikayeleriyle sesi geldi kulagima… Zevk aldigimiz, bize mutluluk veren seyler öylesine basitti ki, kaldirimin üzerine cizdigimiz 3 tas satlerce oyaliyabiliyordu bizi. Para en cok gazoz almak icin aklimiza gelebilirdi..ama hava bedava, günes bedava, deniz bedava…

Biz ve kuzenlerimi birbirine en siki baglarla baglayan yillardi o yillar, sonralari hepimiz hayatin icinde herkes gibi türlü sorunlarla bogusurken, bizi birbirimize kenetleyen o  cocukluk yillari hepimizin sigindigi en güzel anilar olarak kaldi.

Cocukluk, insanin kendi icinin kösesinde sakladigi en güzel hazinelerinden biri. Her zaman bir koku yardiminiza kosmayabilir, cok bunaldiginizda, sikildiginizda, arada bir gidin orda dolasmaya, sandiklarda unutulmus oyuncaklar gibi, mutlaka icinizi isitacak bir ani karsilayacaktir sizi.