Kis ortasinda "Bahar Temizligi"

Bir haftadir hasta olup yataga bagli kalinca, bir tarafimda kitaplar, bir yerde laptopum yatak tatili yapar durumdayim.  Oglum, aski ugruna Brezilya, Amazon ormanlarinin derinliklerine kendini vurmus, sevgili her zamanki gibi gene is icin Türkiye’de, biz kizimla basbasa kalinca da yatakta kalmak pek bir keyifli oldu ilk defa.. Ama aliskin olmayinca da, biran önce kalkip birseyler yapma derdindeyim… Kar Türkiye’nin her yanini sardi ama burda  henüz 1 gün yagdi ve bitti, ama bilenler bilir, Viyana’nin kuru ayazi, hele de -10-13 leri buldu mu, biran önce kar yagsin dedirtir, insanin burun delikleri donar resmen…ve hava aynen böyle su an Viyana’da, insan basini cikaramiyor disari soguktan..ve ben sicak yatagimda okunacaklari karistirirken, bu soguk havada neler yapmali, evde neler yapilir diye bir sayfaya denk geldim..“Subat da olabiliriz, ama madem bu sogukta eve kapandiniz, neden bahar temizligine simdi girismiyorsunuz“ diye basliyordu yazi…



Bahar temizligi ne kadar güzel gelir kulaga daha telaffuz edilirken bile degil mi? Daha baslamadan sirf telaffuz ederken bile, ferahligi kokusu hissettiriverir sanki kendini. Her sey ayaga kalkar evde…kendini en görünmez sanan kir pas artik saklanamaz olur. Tam anlamiyla evin alti üstüne geliverir, beraberinde mis gibi bir sabun kokusu ve sonucunda müthis bir ferahlikla. Adi üstünde „Bahar temizligi“, yani koca bir senenin tüm kirli, pasli birikiminin atildigi, evin detoksa ugradigi zaman…
Tasinmalar da bu konuda cok yardimci olsa da, bu bahar temizligi sirasinda
ne cok gereksiz birikmis sey bulursunuz. Cekmecelerin, dolaplarin ici aslinda coktan atilmasi gereken ivir zivirla doludur. Ama atilmasi gerektiklerine hep üzerinden epeyce bir zaman gectikten sonra karar verilir, cünkü, rafa, cekmeceye, dolabin bir gözüne kaldirilan her nesne; ya lazim olur, ilerde isime yarar, veya o an bir hatirasi olup üzerinden gecen belli bir süreden sonra aslinda hic bir etkisinin kalmiyacagi, veya tamamen atmaya üsenip dursun bakalim kösede söyle bir…  gibi gibi nedenlerle birikir de birikir…Ta ki birgün evdeki kalabalik hem bedenimizi hem gözümüzü ve hatta ruhumuzu yormaya baslar, iste o zaman baslariz bosaltmaya… Ne büyük bir ferahliktir yasanan, gereksiz onca seyi hayatimizdan cikardigimizda…
Herkeste böyle mi oluyor bilmiyorum ama benim evimde devamli olarak birikiyor birseyler, üstelik bunun nasil oldugunu bile anliyamadan ben. Kimi evler vardir halbuki, hic bir daginiklik gözükmez onlarda, ortalikta en ufak bir ivir zivir yoktur, hersey hep ama hep yerli yerindedir, fazladan hic birsey durmaz ortalikta, herseyler jilet gibidir, hatta masanin , sehpanin üzerinde duruyorsa bir kase, tabak bostur ici hep, tertemiz, olmasi gerektigi gibi, hep cok merak ederim, nasil birikmiyor bu evlerde hic birsey, nasil bu kadar steril olabilir bir ev......ben de ise ortalikta kalan her birseyle dolar o kase, sac tokasi, kibrit, ilac, cimbiz,gözlük kalem ne biliyim o an ortada ne kaldiysa onunla iste… ha, bu arada ironi gibi gelecek ama daginikligi da hic sevmem, ev daginiksa oturup bir kahve dahi icemem o da ayri..ama birikir, biriktikce de dagilir, dagilinca da ben dagilirim..böyle gider bu iste..

Hayatin icinde de birikitiriyoruz farkinda olmadan sanirim bir dolu seyi, sonra bir gün geliyor, temizlik yapmak istiyorsunuz, bosaltmaya basliyorsunuz  yasam cekmecelerinizi, sadece özenle secip biriktirdikleriniz, deger verdikleriniz, ihtiyacini duyduklariniz, varliklariyla sizi gülümsetenler kalsin istiyorsunuz orda. Gerisi bos, doldurup bir torbaya kapinin önüne koymak istiyorsunuz.. Üstelik zaman akip gecerken, her bir sonraki zaman diliminde daha az yük olsun istiyorsunuz, yormasin sizi artik gereksiz, ihtiyaca cevap vermekten öte, sadece yorgunluk yaratanlar. Hafiflemek istiyor insan, her bir bosalan cekmece daha da bir özgür kiliyor insani sanki. Affetmeye basliyorsunuz, tasimak agir geliyor kirginliklari, hafifliyorsunuz, cünkü kirginlik ta ayni sehpanin üzerinde duran canak gibi siz bosaltmadikca dolmaya devam ediyor, birikiyor…  Yüreginizi bosaltmak istiyorsunuz gereksiz yüklerden,  cikariveriyorsunuz hayatinizdan artik kalp sagliginiza iyi gelmeyenleri, yani „saglikli beslemek“ istiyorsunuz artik kalbinizi..

Hayat öyle ya da böyle biriktiriyor kendini bir yerlerde, evinizde, kalbinizde, beyninizde, ruhunuzda… ben mümkün oldugunca bosaltmak istiyorum artik, birikenleri… Hersey gerektigi kadar olsun,  etrafima baktigimda icimi isitan, yüzümü güldüren olsun hersey… Az ve öz olsun, mutluluk veren olsun, saglikli olan olsun, duygularim nefretten kinden uzak olsun, yeteri kadar olsun hersey… basit ve sade... En büyük lüks aslinda bunu basarabilmek...

 
Evet, iyi ki gördüm o yaziyi, bahari beklemeye gerek yok, subattayiz  ama ben basliyorum bahar temizligine… hersey söyle bir ayaga kalksin..temizlensin ve gereksiz, yük olan her seye mutlulukla elveda denilsin yavas yavas…

Iyilestim sanirim, bu enerjiyi üzerimde hissettigime göre…