Piknigin mutlulukla bir ilgisi olmali

Aslinda benim zamanimin degil, annelerimizin zamani olan bir filmdir „Picnic“..ama o zamanlarin siyah beyaz televizyonunda, siyah beyaz sinemanin filmleri oynardi ancak, annelerimizn „ah bu ne güzel filmdir“ dedikleri kendi genclik yillari filmlerini biz de kendi yeni yetme yillarimizda seyrettik. "Piknik" de onlardan biridir, beni cok etkileyen..o piknik sahnesi, elbiseler, ask..hala hatirimdadir, bu filmin etkisi ne kadar büyük bilemiyorum, ama taa o zamanlardan beri büyülüdür piknik benim icin hep.

Sanirim bu sadece benim icin degil, coluk cocuk, genc, yetiskin herkes icin gecerli. Büyüsü, baharin tazeliginde ve disari cagiran sarkisinda mi, cimenlerin, topragin üzerine yalinayak sere serpe yayilmanin dayanilmaz hafifliginde mi yoksa aciktiran acik havanin, basi döndüren oksijenin etkisiyle ikide bir el atilan leziz piknik sepetinde mi? Belki de hepsinin bütününde..hazirligindan bitisine dek ayri bir seremonisi olan piknik güzel bahar günlerinin en güzel etkinliklerinden.

Ne zamandir istiyorduk böyle bir piknik sefasi.. Kiz kardesim, Zeynos’un 4 yas dogum günü icin, coluk cocuk herkesi bir piknik partiye davet etti ve de ne güzel yapti... Piknik mekanimiz, Prater’in icinde Jesuitenwiese idi. 

Prater, 60 hektar büyüklügünde, 18. yy a degin kraliyet ailesinin av alani olarak kullanilan, 1873’den itibaren ise Kaiser Josef tarafindan halkin park, eglence, piknik olarak kullanimina acilan bir yesil alan. Sehrin cigerleri burasi iste. Ayni zamanda Viyana’nin simgesi olarak da gösterilen dev dönme dolap’da (Riesenrad) buradaki devasa lunaparkin icinde. Bizim piknik alanimiz ise Prater’in icinde özellikle piknik icin tercih edilen, 112 000 metrekarelik Jesuitenwiese, burasi Viyana’nin en büyük mesire ve oyun alani.

Öglen oldugunda hemen herkes ordaydi artik, aslinda bu Zeynep’in partisiydi –sonuna kadar da tadini cikardigi ve „cimenlerin prensesi“ olarak dolandigi- ama biz büyüklerde cocuklar kadar sendik. Ebru’nun harika organizasyonu, annemin kekleri ve pogacalari, hava, hafif esen rüzgar, cocuklarin civiltisi, günes, cimenler…yani kisaca biz ve doga, herkes üstüne düsen görevi basariyla yapti..

Benim ufak prensese bir sözüm vardi ve ona „prenses pasta“ yapicaktim. Daha önce hic denememistim, googleda kisa bir arastirmayla buldum. Daha önce hic fondant kullanarak pasta kaplamadiysam da, korktugumdan daha az zor cikti bu is, ama epey ugrastirdi..eger yapmayi arzu ederseniz  su linkten yapimini, kaplama seklini görebilirsiniz. Pastanin kendisi, arzu ettiginiz sekilde yapilmis bir pasta, iki pastaya ihtiyaciniz var, biri düz formlu –kelepceli form-, bir de etegin yuvarlakligini  verecek yuvarlak tabanli bir pasta formu. Ikisi de pisince, ortadan enlemesine kesip, arasina istediginiz karisimi koyun ve tekrar kapatin. (Ben orman meyvali yaptim). Sonra da yuvarlak formu, kelepceli formdan cikardiginiz pastanin üzerine oturtun. Ha tabii iki pastanin ortasini da Barbie bebegi sokmak icin, yuvarlak olarak acmak gerekiyor. Sonra sira kaplamaya geliyor, kaplamanin kolayca yapismasini saglamak icin, pastanin üzerini de ortasina koydugunuz kremayla ince bir tabaka sivayin.

Zeynep pastasina hayran oldu, Barbie cilginligi halen had safhada sürdügü icin, icinden cikan Barbie de ayrica mutlu etti tabii ki.

Piknigin mutlulukla bir ilgisi olmali, hani Cemal Süreya’nin siiri gibi; 

„Yemek yemek üstüne ne düşünürsünüz bilmem

Ama kahvaltının mutlulukla bir ilgisi olmalı“

Iste öyle, kahvalti gibi, daha dogrusu bu da bir kahvalti, doganin ortasinda sere serpe 

yapilan, yani mutluluk cifte katlaniyor. Hmm..gene yapmali, en yakin zamanda, 

yine yeniden gitmeli kirlara.. Doga sundugu sürece, icmeli bu vitamin surubunu kana 

kana, kisin ihtiyacimiz olacak yeniden.